รู้จักกันมา 6-7 ปี เข้าใจว่าผมจะไม่เคยถาม สันติ ลอรัชวี เลยสักครั้ง..
ว่าทำไมเขาถึงตั้งชื่อบริษัทของเขาว่า ‘ภาคปฏิบัติ’ (Practical)
ชื่อบริษัทบอกบุคลิกนิสัยไปจนถึง ‘สิ่งที่อยู่ในใจ’ ของเจ้าของบริษัทได้–ผมเชื่อเช่นนั้น
อย่างบริษัทแรกในชีวิตที่ผมตั้ง มีชื่อว่า Day After Day ผมคิดว่ามันมีนัยยะของความโรแมนติกอยู่
(คุณลองพูดออกเสียงว่า “วันแล้ววันเล่า..วันแล้ววันเล่า” ซ้ำๆ ดูสิ มันฟังเหมือนนิทานดีนะ)
บริษัทที่สอง-ซึ่งเป็นบริษัทที่ผมทำอยู่ในปัจจุบัน ผมให้ชื่อมันว่า Day Poets ที่มาคือผมชอบหนังเรื่อง Dead Poets Society มาก
รู้สึกว่ามันเป็นหนังที่มีพลังและความฝัน สอดคล้องกับสิ่งที่ผมเชื่อและชอบ เลยเอามันมาดัดแปลงเป็นชื่อบริษัท (ทั้งๆ ที่ไม่ถูกหลักไวยากรณ์สักเท่าไหร่)
ผมรู้จักสันติในฐานะอาจารย์สอนศิลปะและออกแบบ ลูกศิษย์คนหนึ่งของเขาเป็นคนแนะนำให้รู้จัก พร้อมคำบอกเล่าคุณสมบัติแนบท้ายว่า
“อาจารย์ติ๊กเป็นอาจารย์ที่ทันสมัย วัยรุ่นดี แล้วก็เก่ง” ได้คุยกับเขาแล้วผมก็เห็นจริงตามนั้น
เราเคยร่วมงานกันหลายครั้ง ผมเคยเอาโปรเจกต์ลูกศิษย์เขามาพิมพ์เป็นหนังสือเล่มโดยให้เขาเป็นบรรณาธิการ
เขาเคยชวนผมไปเป็นประธานเปิดงานศิลปนิพนธ์ของนักศึกษา แล้วก็เป็นกรรมการตัดสินหนังสั้น ผมเคยให้ทีมของเขาออกแบบสมุดบันทึก
ให้สำนักพิมพ์ของผม เขาเคยสัมภาษณ์ผมลงแผ่นพับศิลปะของเขา ฯลฯ
ได้ร่วมงานและเห็นฝีมือกันแล้ว ผมคิดว่าผมชอบ ‘สไตล์’ ของสันติ (หรือจะพูดอีกอย่างว่าสไตล์สันติเป็นแบบที่ผมชอบก็ได้)
เท่าที่ติดตามมา ผลงานแต่ละอย่างของเขาจะไม่โชว์ออฟจนออกนอกหน้า ไม่มีรายละเอียดเยอะแยะยุ่บยั่บ แต่ออกไปในทาง เรียบ น้อย แล้วก็เท่
ขณะเดียวกันก็มีความพอดีและมีคอนเซปต์ชัดเจน เป็นลีลา Less Is More แบบที่ผมชอบ (อย่างงานชุด “Yes, I am not.” นี่ก็เข้าข่ายที่ว่า)
อีกอย่างที่ผมชอบคือ สันติไม่ใช่คนขี้คุย แต่เป็นนักลงมือทำ พูดง่ายๆ ว่า พูดน้อยแต่ต่อยหนัก เขาเป็นคนรู้เยอะ ทฤษฎีแน่น
แต่ให้ความสำคัญกับการลงมือสร้างสรรค์
มันออกมาจริงๆ มากกว่า ซึ่งผมก็ถูกใจคนอย่างนี้อีกนั่นแหละ เห็นด้วยกับผมไหมว่าโลกเรามีพวกดีแต่โม้มากเกินไปแล้ว?
ถึงตอนนี้ ผมคิดว่าผมพอจะเดาออกแล้วว่าทำไมสันติถึงตั้งชื่อบริษัทว่า ภาคปฏิบัติ
ในอนาคต..ถ้าสันติอยากจะเปิดบริษัทอีกสักบริษัท ผมขออนุญาตตั้งชื่อให้ว่า บริษัท ต่อยหนัก จำกัด
วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์
ผู้ก่อตั้งนิตยสาร a day
S A N T I V I T H E E . D E S I G N 